استفاده از پوشاک ایمنی شامل انواع لباس کار یکسره ، دو تکه ، روپوش ، پیش بند ، گتر و ... مطابق استانداردهای جهانی در محیطهای صنعتی الزامی می باشد. گاهی فقط پوشیدن یک دست لباس کار پارچه ای ساده کفایت می کند. گاهی نیز بر اساس خطرات موجود در محیط باید پوشش بیشتری به همراه داشت. مانند پیش چرمی و گتر در کارهای حرارتی. در این مطلب مختصر نگاهی داریم به انواع لباس کار مورد استفاده در بخش صنعتی و کارگاهی.

در ابتدا انواع لباس کار را در 5 گروه دسته بندی می کنیم : لباس کار یکسره ، لباس کار دوتکه ، روپوش کار ، پیش بند ، جلیقه و گتر و پوشاک پرسنلی . هر گروه شامل محصولات پرطرفداریست که در ادامه به ترتیب همگی را بررسی می کنیم.

لباس کار یکسره

یک لباس کار از دو بخش کاپشن و شلوار تشکیل می شود. زمانی که این دو بخش بهم متصل شوند ، ما یک عدد لباسکار یکسره خواهیم داشت. یا سرهمی یا یک تکه که به انگلیسی Coverall Workwear خوانده می شود.

این محصول یک حسن دارد و یک اشکال. امتیازش این است که پوشش کاملی به بدن کاربر می دهد. اما ضعفش در اینستکه پوشیدن و درآوردن آن کمی سخت است. گاها باید یک سایز بزرگتر انتخاب شود تا موقع پوشیدن در بخش شانه ها خیلی تنگ و مشکل ساز نشود.

در ایران این محصول معمولا از پارچه فلامنت کج راه تولید می شود. پارچه ای که نخ آن حدود 70 درصد پلی استر و 30 درصد پنبه دارد. البته که پارچه کتان هم خواهان بسیاری دارد.

ولی یک عضو ویژه هم این بخش داریم که از پارچه پلاستیکی یا پارچه پی وی سی تولید می شود و نه پارچه نخی معمولی. لباس شیمیایی یا لباس ضد اسید در هنگام کار با مواد شیمیایی پوشیده می شود و داراری کلاه نیز هست.

این محصول مقاومت ضد مواد شیمیایی داشته و در صنایع ، آزمایشگاهها و ... بطور وسیع کاربرد دارد. یک ضعف این محصول عدم داشتن امکان تبادل هوا با محیط است که باعث می شود کاربر به شدت احساس گرما کند. لذا در فصول گرما کاربری کمتری دارد.

لباس کار دو تکه

نوع استاندارد و معمولی لباسکار ، لباس کار دو تکه می باشد که به انگلیسی Work Suits خوانده می شود. شامل یک عدد کاپشن و یک شلوار که روی لباس شخصی پوشیده می شوند. ورژن شیک و باکیفیت این محصول را لباس کار مهندسی می نامند. امتیاز این محصول راحتی استفاده از آن در زمان پوشیدن و درآوردن است.

روپوش و جلیقه

در بسیاری فضاهای صنعتی و تولیدی نیازی به پوشیدن لباس کار کامل نیست و قفط یک روپوش کار اصطلاحا کار را راه می اندازد. روپوش کار معمولا بلند تا روی زانوست و دو جیب در طرفین دارد.

رنگهای سرمه ای و طوسی در بخش صنعت و رنگ سفید در آزمایشگاه ها و محیطهای درمانی استفاده می شود. معمولا روپوش رنگ سفید را روپوش آزمایشگاهی یا روپوش پزشکی می خوانند.

اما گاهی و در شرایطی مانند محیطهای فرودگاهی پرسنل باید بخوبی در دید باشند تا حادثه ای رخ ندهد. این مهم بر عهده جلیقه شبرنگ یا کاور است که معمولا به رنگهای زرد فسفری یا سبز فسفری تولید می شود. در انگلیسی این محصول Reflective Vest خوانده می شود.

پیش بند و گتر

در بسیاری فعالیتها خطر پاشش مواد از مقابل بر روی لباس پرسنل وجود دارد. در این حالت با یا بدون لباس کار استفاده از یک پیش بند یا Apron الزامی است.

اگر پاشش مایعات مختلف از آب تا مواد شیمیایی باشد ، پیش بند پلاستیکی یا پیش بند ضد اسید مورد نیازست.

و اگر در حال انجام کارهای حرارتی یا جوشکاری باشیم پیش بند چرمی یا پیش بند جوشکاری اولویت اولست.

در حالتی که ساعد دست و ساق پا هم در خطر باشند ، گتر چرمی دست و پا نباید فراموش شود. گتر بر گرفته از واژه Gaiter  است که استفاده از آن در میان کوهنوردان نیز بسیار محبوب و رایج است.

لباس کار پرسنلی

این بخش اما بیشتر به سمت پوشاک شخصی گرایش دارد. محبوب ترین عضو این گروه تیشرت است که بسیاری کاربران زیر لباس کار می پوشند.

افزون بر این بادگیر شلوار ضد آب هم در این بخش محبوبیت بالایی دارد. زیرا در بسیاری مواقع عملیات اجرایی در فضای باز و زیر باد و باران انجام می شود و یک پوشش ضد آب و گرم نیز مورد نیازست.

خوب البته که کفش پرسنلی هم جز پوشاک پرسنلی محسوب می شود ولی خوب مورد بحث ما نیست.

سپاس از وقتی که برای مطالعه این پست اختصاص دادید. اگر سوال یا مطلبی در ذهن دارید لطفا از طزیق بخش کامنت ها با ما در میان بگذارید. پاسخگوی تک تک کامنت ها خواهیم بود. پیروز باشید...